رویدادهای مهم

در اسرائیل عکسی از یادداشتی منتشر شد که نخست‌وزیر مستعفی «نتانیاهو» برای جانشین خود بر روی میز کار گذاشته است. متن این یادداشت کوتاه چنین بود: «من به زودی برمی‌گردم!» او به قول خود وفا کرد.

امروز، وضعیت در امتداد و پیرامون فدراسیون روسیه شبیه همان وضعیت سال ۱۹۱۷ است. و برای فنلاند و در رابطه با منطقه بالتیک (Ostsee). و در رابطه با لهستان، که به‌دنبال احیای اشتراک منافع است. و در مورد اوکراین که غرب با نیروهای پنجاه کشور کمک می‌کند تا روسیه را شکست دهد. و در رابطه با مولداوی (بسّارابیا). در عین‌حال، تنش در روابط بین جمهوری‌های قفقاز و آسیای مرکزی که بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند، و در خود این جمهوری‌ها نیز تشدید می‌شود.
دلایل چیست؟ مقصر کیست؟ اغلب گفته می‌شود که این نتیجه سیاست بلشویک‌ها در زمینه دولت‌سازی و روابط ملی است. اما هرگز نمی‌گویند که این نتیجه تخریب اتحاد جماهیر شوروی است.
شما می‌توانید هر چیزی می‌خواهید بگویید. تاریخ را می‌توان بازنویسی کرد، اما نمی‌توان آن را تغییر داد. لنین و بلشویک‌ها اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد کردند و بر ویرانی‌ها، تجاوزات و محاصره غرب غلبه کردند. این برای امروز و برای امروز ما چه معنایی دارد؟

دلیل اصلی اینکه فدرال رزرو نمی‌تواند نرخ‌ بهره را تا نزدیک به سطح بازار آزاد افزایش دهد، تأثیری است که این امر بر توانایی دولت فدرال برای مدیریت بدهی‌هایش می‌گذارد. بر اساس گزارش دفتر بودجه کنگره (CBO)، در حال حاضر نرخ بهره بدهی ملی در مسیری قرار دارد که تا سال ۲۰۵۲، ۴۰ درصد از بودجه فدرال را مصرف می‌کند و تا سال ۲۰۲۹ از هزینه‌های دفاعی پیشی می‌گیرد. یک افزایش کوچک نرخ بهره می‌تواند میلیاردها دلار به پرداخت‌های بهره سالانه بدهی فدرال اضافه کند و میزان بودجه فدرال را که صرفاً به خدمات بدهی اختصاص داده می‌شود، افزایش دهد.

از لحظه امضای قراردادهای مینسک تا آغاز عملیات نظامی ‌ویژه بین مسکو و کیف، غرب با تلاش‌های آشکار و پنهان خود با تمام توان سعی در کش دادن مناقشه و تضعیف روسیه داشته است.

برخلاف ملی‌سازی‌های راهبردی که با هدف تغییر ریشه‌ای در نظام اقتصادی ــ اجتماعی انجام می‌شود، این نوع ملی‌سازی را می‌توان تاکتیکی نامید ... در این موارد و بسیاری موارد مشابه، دولت برای مدت معینی پول را به شرکت‌های «بیمار» پمپاژ کرد. و سپس سرمایه خصوصی دوباره صاحب این دارایی‌ها شد. نیاز به ملی‌سازی‌های تاکتیکی روز‌به‌روز بیشتر می‌شود. موج جدیدی از ملی‌سازی‌ها که در اروپا آغاز شد، گواهی می‌دهد که عمر سرمایه‌داری دنیای قدیم کاملاً به‌سر آمده است و اروپا امروز تنها با ملی‌سازی‌های استراتژیک می‌تواند نجات یابد، اما هیچ‌کس در آنجا چنین وظیفه‌ای را به‌عهده نمی‌گیرد.