خاورمیانه

پاکستان نمونه‌ای معمولی از جنگ هیبریدی است و چندین دهه است که با آن مواجه می‌باشد. در جبهه اقتصادی، اجبار توسط نهادهای مالی بین‌المللی (IFI) تا جنگ روایت‌ها توسط رقیب اصلی: هند، همانطور که توسط ناظر اروپایی «اطلاع‌رسانی نادرست» DisInfoLab از طریق Indian Chronicles فاش شد، و تا نفوذ فیزیکی عوامل برای ایجاد خرابکاری و تروریسم در بلوچستان و کراچی.

دمشق اکنون به‌شدت سرد است و به‌زودی با برف پوشانده می‌شود. حدود ۱۲ میلیون سوری هر شب با زمستانی مرگ‌بار بدون سوخت برای گرما، بنزین برای حمل و نقل و خانه‌های تاریک بدون برق روبرو هستند. حلب، حمص و حماه نیز در تمام زمستان بسیار سردند.

البته دلار نفتی ــ و دلار آمریکا که هنوز کمتر از ۶۰ درصد ذخایر ارزی جهانی را تشکیل می‌دهد ــ یک‌شبه به فراموشی سپرده نمی‌شوند. دستآورد شی از عربستان سعودی آخرین فصل از یک تغییر لرزشی است که این بار نه توسط «ابر قدرت» سابق، بلکه توسط گروهی منتخب در جنوب جهانی هدایت می‌شود.
تجارت با ارزهای خود و یک ارز جایگزین جدید و جهانی درست در رأس اولویت‌های فهرست طولانی کشورهای ــ از آمریکای جنوبی گرفته تا شمال آفریقا و غرب آسیاست ــ که مایل به پیوستن به بریکس پلاس یا سازمان همکاری شانگهای، و در موارد کمی‌، به هر دو می‌باشند.

طبق پیش‌بینی‌ها، نه‌تنها عربستان سعودی، بلکه بخش قابل توجهی از کشورهای اوپک پلاس در حال آماده شدن برای پرداختن تجارت نفت به «یوان» هستند. برای نمونه تحلیلگران «Saxo Bank» دانمارکی به این گزارش پایبند هستند و معتقدند که کشورهای اوپک، چین و هند صندوق بین‌المللی پول را ترک کنند و وارد یک ارز ذخیره جدید در تجارت که ظرف یک سال آینده «یوان» خواهد بود، بشوند. یکی از نتایج این امر باید افزایش قیمت طلا و کاهش بودجه کشورهای پیشرو غرب باشد ــ شرکت‌های برون مرزی و فرادریایی تحت کنترل آنها به‌سادگی برچیده می‌شوند.

لیو ژونگ مین، استاد موسسه مطالعات خاورمیانه دانشگاه مطالعات بین‌المللی شانگهای می‌گوید: «ایالات متحده با یک پارادوکس روبرو است ــ می‌خواهد کشورهای خاورمیانه با او در درگیری اوکراین و روسیه همکاری کنند، اما نه توانایی دارد و نه تمایلی برای این که به کشورهای منطقه نفعی برساند و کشورهای عربی از این مسأله به‌خوبی آگاهند». او می‌افزاید: «کشورهای عربی به وضوح می‌دانند که منافع خودشان کجاست. و تأکید می‌کند: بازارهای پایدار و بلندمدت، زمینه‌های ارتباطی نوظهور و ساخت ‌وساز زیرساخت‌هایی مانند بنادر دریایی، بسترهایی هستند که آنها را برای همکاری با چین جذب می‌کند.»