اجتماعی

این دستاورد مبارزاتی می‌تواند درس بزرگی نیز برای کسانی داشته باشد که خود را چپ می‌پندارند و به دلیل ضعف بنیه‌ نظری و تحلیلی، ساده‌اندیشانه و ناتوان از درک دیالکتیک و ارتباط متقابل بین مبارزه‌ طبقاتی و دموکراتیک در کشور با صف‌بندی‌ها و مسائل ژئوپالیتیک منطقه‌ای و جهانی، تصور می‌کنند که توسعه‌ جنبش کارگری و دموکراتیک، از آنجا که دولت را با چالش‌های جدی مواجه می‌کند، ممکن است به تضعیف دولت در مسائل منطقه‌ای و جهانی در شرایط زایمان جهان چندقطبی در برابر جهان تک‌قطبی تحت سیطره‌ آمریکا بیانجامد و در تعارض با منافع ملی قرار گیرد و از این منظر نه‌تنها از مبارزات حق‌طلبانه‌ بازنشستگان کشور حمایت نکردند، بلکه کوشیدند تا اعتراضات و مطالبات حق‌طلبانه و قانونی بازنشستگان را نوعی همگامی با نئولیبرال‌های دولت قبلی و اصلاح‌طلبان در برابر دولت به اصطلاح «انقلابی» جدید نشان دهند. 

در خردادماه، فاصله‌ تورم ماهانه‌ دهک‌ها به بیش از ۱۱ درصد و فاصله‌ تورم سالانه‌ دو دهک بالا و پایین به حدود ۴/۴ درصد رسید. هرچند فاصله‌ تورم سالانه‌ دهک‌ها یک درصد افزایش یافته اما نگاهی عمیق‌تر به ترکیب این اعداد نشان می‌دهد که آزادسازی‌های اخیر و حذف ارز ترجیحی که ابتدا بر سبد خوراکی‌ها و به تبع آن بر نرخ دیگر کالاها و خدمات اثر گذاشته، بیشترین اثر را بر دهک‌های فرودست و به‌طور مشخص پایین‌ترین دهک درآمدی داشته است و تثبیت و اثرگذاری کامل این سیاست‌ها در دومین ماه از اجرا یعنی خرداد، باعث شده که فاصله‌ عمیقی بین تورم ماهانه‌ دو دهک پُربرخوردار و کم برخوردار کشور به‌وجود بیاید.

دستگاه‌های دولتی و کلیت نظام سیاسی حاکم بر کشور به‌جای رفع این فقر و محرومیت‌های ایجادشده، به‌جای رفع تبعیض در همه‌ عرصه‌های طبقاتی، جنسیتی، قومی ‌در سایر امورات زندگی مردم ایران و به‌جای اصلاح سیاست‌هایی که موجبات این همه تبعیض و نابرابری شده است، به‌جای برخورد با ریشه‌های فساد و دزدی و اختلاس، به‌جای رفع ناکارآمدی‌های ناشی از سپرده شدن امور به‌دست عناصر فاقد صلاحیت، به بافتن بهانه‌های واهی و پرونده‌سازی، اقدام به سرکوب معترضان و مطالبه‌گران کرده است.

طولی نکشید که وعده‌ها فراموش و مشخص شد که سیاست «جراحی اقتصادی»، ادامه‌ سیاست‌ِ دولت‌های پیشین است و به‌جای کاهش شکاف طبقاتی و فقر، سفره ما معلمان و سایر دست‌مزدبگیران را هدف گرفته‌است، به‌گونه‌ای که طبقه‌ متوسط را با سرعتی وصف ناشدنی، به زیر خط فقر کشانده‌اند.

یک روز از سال، روز جهانی مبارزه با کار کودکان است اما این کودکان هر روز کار می‌کنند. دوازده ژوئن و ۲۲ خرداد باشد یا روز دیگری، چندان فرقی نمی‌کند؛ با آن جثه‌های کوچک و لبخندهای کودکانه، بار سنگین یک زندگی بزرگ را بر دوش می‌کشند، همان باری که بزرگ‌ترها را از پا انداخته، اما این کودکان زیر این بار سنگین همچنان ایستاده‌اند؛ ایستاده‌اند تا نان دربیاورند و سر سفره ببرند.