اجتماعی

در روند خصوصی‌سازی آموزش، با ناهنجارترین نسخه‌ی تعدیل ساختاری روبرو بوده‌ایم؛ تعدیلی که مناسبات روابط کار را از ریخت انداخته و مدارس خصوصی را تبدیل به بنگاه‌هایی سودآور و بدون ترس از زیان و ورشکستگی کرده که نیروی کار آنها، ارزان‌ترین و بی‌حقوق‌ترین بخش طبقه‌ی کارگر کشور هستند.
 
 
 

هر جریان فکری اگر نتواند وارد فاز عملیاتی شود در محافل کوچک باقی می‌ماند و در نهایت سر از غم‌کده‌های روشنفکری درمی‌آورد. وارد عمل که شویم باید بپذیریم که مقدار زیادی اشتباه ممکن است بکنیم. عمل هزینه دارد، اتلاف بیهوده انرژی دارد، پیروزی و شکست دارد … اما در جریان عمل است که سازماندهی شکل می‌گیرد.
 
 

تهیدستان شهری و روستایی یکی از مهم‌ترین نیروهایی هستند که می‌توانند جنبش‌های اجتماعی نیمه متشکل و حتی متشکل به وجود آورند. شرایط اقتصادی یک کشور، می‌تواند عاملیت اجتماعی تهیدستان را تقویت کند؛ بنابراین فقر الزاما روحیه مشارکت اجتماعی را از بین نمی‌برد. تهیدستان علی‌رغم دیر متشکل شدن، مورد توجه جوامع سیاسی قرار دارند. مشکلی که تهیدستان با آن مواجه هستند عدم بهره‌مندی آنها از سندیکاست.

در آن سوی این اهرام مدرن، این پتروشیمی‌ها و شهرک‌های زیبا در ماهشهر (و البته دیگر شهرهای نفتی)، کوخ‌ها و دخمه‌هایی هستند که در آن مردمی بر تلی از «فقر مطلق» و بدبختی و بیچارگی تمام زندگی می‌کنند.
 
 

کارشناسان معتقدند با تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین، خشکسالی و سیلاب‌ها شدت خواهند یافت. افزایش بی‌سابقه میانگین دمای کره‌زمین از حد پیش‌بینی شده بالاتر است. میزان کربن دی اکسید بدون فعالیت‌های انسانی نباید بیش از ۲۸۰ واحد در میلیون (ppm) باشد، این در حالی است که این میزان در حال حاضر ۴۱۰ واحد در میلیون بوده و رو به افزایش است. با این وجود کشورهایی همچون ایران و آمریکا در حال حاضر چندان گفت‌و‌گو و پرداختن به این موضوع و مخاطرات آن را جدی نگرفته‌اند.