رژیم حاکم بر ایران در شرایطی به انقلاب بهمن ۱۳۵۷ رسید که جز لایه بسیار نازکِ «بورژوازی وابسته» (مشتمل بر خانواده‌های اشرافی، پیمانکاران عمده، کارمندان و افسران عالی‌رتبه و زمین‌داران بسیار بزرگ)، هیچ حامی جدی‌ای در میان طبقات مختلف در ایران نداشت.

کمونیست‌ها بر‌اساس تحلیل شرایط مادی و مناسبات عملاَ موجود آنتاگونیستی جامعه‌ سرمایه‌داری به اجتناب‌ناپذیری امر انقلاب می‌رسند و در این زمینه می‌توان گفت که تمام شواهد موید نظر کمونیست‌هاست.

باغ‌ها را گرچه دیوار و در است / از هواشان راه با یکدیگر است
شاخه‌ها را از جدایی گر غم است / «ریشه»هاشان دست در دست هم است!
هوشنگ ابتهاج (سایه)‌

خانم مرضیه توانگر در نوشته ای دراز دامان کوشیده است تا به همه منتقدین دیدگاه خود یک جا پاسخ دهد. این نگارنده بر سر آن نیست که همانند او به همه آنچه ایشان نگاشته اند پاسخ دهد، بلکه در درجه نخست به آن بخش از نوشته های ایشان می پردازم که پرداختن به آن ها را ضروری می دانم.